18 maja 2017 roku Rada Miejska w Wyszkowie podjęła uchwałę Nr XXXIX/383/17
„w sprawie określenia zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń”. Już 12 czerwca 2017 roku Wojewoda Mazowiecki wydał rozstrzygnięcie nadzorcze, w którym stwierdził nieważność podjętej przez radnych Wyszkowa uchwały.
Kodeks Reklamowy Wyszkowa zawierał tak dużo błędów, że trudno wymieniać je wszystkie, warto za to zapoznać się z dwoma fragmentami uzasadnienia Wojewody:
„W świetle art. 7 Konstytucji RP, przypomnieć należy, że organy władzy publicznej działają w granicach
i na podstawie prawa. Oznacza to, iż każde działanie organu władzy, w tym także Rady Miejskiej w Wyszkowie, musi mieć oparcie w obowiązującym prawie.
W zakresie konieczności przestrzegania granic kompetencji ustawowej oraz działania na podstawie i w granicach prawa należy przyjąć, iż organ stanowiący, podejmując akty prawne (zarówno akty prawa miejscowego, jak i akty, które nie są zaliczane do tej kategorii aktów prawnych) w oparciu o normę ustawową, musi ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w upoważnieniu. Odstąpienie od tej zasady narusza związek formalny i materialny pomiędzy aktem wykonawczym a ustawą, co z reguły stanowi istotne naruszenie prawa.”
„Akty prawa miejscowego* (…) charakteryzują się następującymi cechami:
– wydawane są na podstawie deklaracji ustawowej;
– zawierają rozstrzygnięcia generalne, kierowane do nieokreślonego adresata;
– wywierają „skutki zewnętrzne”;
– są aktami wielokrotnego zastosowania – ich adresatem może być ktoś „teraz”, ktoś „jutro”,
ktoś „w przyszłości”;
– najczęściej poparte są przymusem państwa (choć nie zawsze);
– treść ich na ogół da się określić jako uregulowanie postępowania określonych podmiotów ze względu na przedmiot regulacji;
– pochodzą od uprawnionych organów samorządu terytorialnego, wojewodów i organów administracji rządowej niezespolonej.
Tymczasem żaden z powyższych warunków nie został spełniony. Znaczna część uchwały została sporządzona z naruszeniem upoważnienia zawartego w art. 37a i art. 37c ustawy o p.z.p. ( o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – przyp. red.), narusza również szereg przytoczonych we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia przepisów odrębnych, a także wykracza poza granice regulacji.
Układ aktu nie jest przejrzysty, co więcej – znaczna część ustaleń uchwały jest sprzeczna ze sobą, zawiera również wewnętrzne odwołania do nieistniejących jednostek redakcyjnych, a nawet stosuje wyłączenia o charakterze podmiotowym. Wiele sformułowań oraz pojęć użyto w innym znaczeniu pojęciowym niż wynika to z pojęć zdefiniowanych w przepisach odrębnych. Część ustaleń ma także charakter nienormatywny, zaś w samej uchwale występują liczne błędy językowe w tym: stylistyczne, interpunkcyjne a nawet ortograficzne.”
*- uchwała krajobrazowa jest aktem praw miejscowego
