Targi Paris Photo, odbywające się corocznie w Paryżu, to największe targi fotografii artystycznej
tego kontynentu. Każdego roku w listopadzie paryska hala targowa Grand Palais,
wypełniona jest po brzegi setkami wystawców oraz tysiącami entuzjastów fotografii artystycznej – wystawienniczej.
Zapraszam do lektury subiektywnej relacji, Jan Wajszczuk
Dodatkowo – raz na dwa lata także w listopadzie – równolegle odbywają się imprezy związane
z Miesiącem Fotografii w Paryżu. Oba te wydarzenia właśnie się zakończyły.
Odwiedziłem ponad sześćdziesiąt galerii fotograficznych oraz targi fotografii Fotofever Paris w dolnych salach Luwru.
Co zobaczyłem?
Różnorodność, staranność, czasami bylejakość a również coraz częstsze odstępowanie od fotografii tradycyjnej na rzecz fotografii przeobrażonej.
Zdjęcie w wielu przypadkach zaczyna stanowić półfabrykat w działaniach twórczych,
prowadzących najczęściej w efekcie finalnym do grafiki bądź kolażu.
Galerie jak i twórcy coraz częściej podejmują się wystawiać wielkoformatowe prace, stanowiące symboliczny element wielkomiejskości, odwołują się do symboliki, gdzie człowiek staje się elementem uprzedmiotowionym.
Oczywiście, ja to interpretuję jako odpowiedź twórczą na otaczający nas świat, świat dużych skupisk ludzkich, unifikowania potrzeb, jak i podobieństw, które zawdzięczamy ogólnodostępnym mediom (internet, reklama zewnętrzna),
a także łatwe i szybkie podróżowanie po świecie.
W wielu pracach można doszukać się tego, co było, co dla każdego z osobna jest ważne i cenne. Ten trudny do zidentyfikowania sentymentalizm, przejawia się w pracach dokumentalistów, tworzonych przez nich portretów rodzinnych czy socjologicznych.
Nie zabrakło też fotografii archiwalnej, fotografii dawnych mistrzów. Komu wydawałoby się, że te zdjęcia nie są już w stanie konkurować ze współczesnymi, ten jest w błędzie. Wypracowane światła i cienie, staranność przygotowania, dobór tematów, stanowi godnego przeciwnika do stawania w szranki ze współczesnością.
Liczba galerii, różnorodność zdjęć, opraw, ich wielkości oraz tysiące osób podziwiających ten coroczny spektakl oszałamia. Ważne, aby w tym ferworze znaleźć czas na przerwę, na wytchnienie – aby nie przeoczyć żadnej ważnej pracy i aby jak najwięcej z nich zostało w pamięci.
